کاربرد نانولوله های کربنی در داربست های پایه پلیمری

نانولوله های کربنی تک دیواره و چنددیواره موادی با ویژگی های مطلوب و ظرفیت استفاده زیاد در زمینه مهندسی بافت و داربست سازی هستند. با وجود این، مسیر برای افزایش کارایی این ماده و ارتقای کیفیت کامپوزیت های نانولوله های کربنی-پلیمر همچنان باز است تا داربست هایی با کیفیت بسیار تولید شود. قابلیت ذاتی نانولوله های کربنی برای آسان سازی رشد سلولی می تواند به ایجاد داربست های سه بعدی با سطح پلیمری منجر شود که بر کشت نهایی برای احیای بافت سلول های الکتروفعال اثرگذار است. عامل دارکردن نانولوله های کربنی با کمک پلیمرها نیز به بهبود ویژگی های داربست کمک شایانی می کند. در این مقاله، مشخصه های داربست های نانولوله های کربنی بهبودیافته با پلیمرهای طبیعی و انواع پلیمرهای سنتزی، نظیر پلیمرهای سنتزی رسانا و نارسانا، پلیمرهای دست کاری شده و کامپوزیت های پلیمری مرور شده است. پژوهش ها حاکی از آن است، ترکیب نانولوله های کربنی و انواع پلیمرها باعث بهبود ویژگی های داربست نظیر خواص مکانیکی و الکتریکی، زیست تخریب پذیری، ساختار و مقدار تخلخل و سمیت شده است. هریک از انواع پلیمرهای به کار گرفته شده نظیر پلیمرهای طبیعی، پلیمرهای سنتزی رسانا و نارسانا، نانوکامپوزیت های پلیمری و پلیمرهای دست کاری شده بر خواص داربست های نانولوله های کربنی اثرگذار بوده و تولید داربست از آن ها باعث بهبود مشخصه های مدنظر شده و گامی به سوی افزایش کیفیت داربست های پایه پلیمری است.