بررسی تاثیر حلال و نرم کننده بر خواص مکانیکی بیونانوکامپوزیت های کیتوزان

امروزه استفاده از مواد غیرنفتی با خواص مطلوب و در عین حال کاهش آثار نامطلوب زیست محیطی و هزینه تولید به یکی از مهم ترین مباحث در صنعت تبدیل شده است. کیتوسان به عنوان یکی از فراوان ترین زیست پلیمرها در طبیعت، دارای خواص منحصر به فردی، از جمله زیست سازگاری زیاد، غیرسمی بودن، خواص ضدمیکروبی قابل قبول و کارایی عالی در تشکیل فیلم است. این خواص موجب شده است، زیست پلیمر یادشده قابلیت استفاده در صنایع بسته بندی، نساجی، مهندسی بافت و پزشکی را بیابد. در این راستا، در کار حاضر عوامل موثر بر خواص مکانیکی زیست کامپوزیت های کیتوسان مطالعه و بررسی شده اند. همچنین، عواملی همچون نوع، درصد غلظت، pH و گروه های عاملی حلال های استفاده شده برای ساخت کامپوزیت، که به عنوان اتصال دهنده فاز پلیمری استفاده می شوند و اثر نرم کننده های متفاوت با درصدهای وزنی مختلف برای کاهش شکنندگی فیلم های کیتوسان مرور شده اند. مشاهده شد، افزودن هر یک از این مواد، با توجه به ساختار و وزن مولکولی، درصد وزنی، نحوه پراکنش در سطح ماتریس، گروه های عاملی موجود روی مولکول های آن و نحوه اثرگذاری بر ساختار زنجیرهای پلیمری کیتوسان موجب تغییر خواص این زیست کامپوزیت می شوند.