نارسایی های نظام جبران خدمت کارکنان در بخش دولتی ایران

مقاله حاضر با بهره گیری از رهیافت نهادی به تحلیل نارسایی های نظام جبران خدمت در بخش دولتی ایران می پردازد و این پرسش مطرح می شود که نارسایی های جبران خدمت در بخش دولتی ایران کدامند؟. برای پاسخ به این پرسش،این مقاله، نقطه عزیمت را مطالعات اکتشافی و مبانی نظری، تحلیل داده های آرشیوی، نهادهای رسمی و قوانین و مقررات حاکم بر این حوزه و مقایسه تجارب بین المللی قرار داده است. این تحقیق مقطعی در حیطه پارادایم تفسیرگرایی تعریف می شود. منابع داده ها در این تحقیق عبارت از مشاهدات میدانی (مصاحبه)، اسناددولتی، منابع تاریخی، روزنامه ها، و سایر رسانه ها است. در این پژوهش از مصاحبه های نیمه ساختار یافته و عمیق و  مطالعه داده های آرشیوی  استفاده شده است. آسیب شناسی نهادهای رسمی حاکم بر این حوزه از طریق مصاحبه با خبرگان اجرایی و تحلیل آن ها با بهره گیری از تحلیل تم صورت پذیرفته است.جهت انتخاب هدفمند خبرگان از طرح نمونه گیری گلوله برفی استفاده کردیم. نتایج این تحقیق نشان می دهد که نظام جبران خدمت در ایران علاوه بر اینکه از مشکلات ساختاری رنج می برد، متاثر از عوامل زمینه ای نظیر نظام بودجه ریزی، نظام مالیاتی، نظام مدیریت عملکرد، نظام شایستگی، تعدد مراجع تصمیم گیری در کشور، ضعف در شفافیت و نظارت، تفسیرپذیر بودن قوانین و مقررات، تنوع بی قواره در نظام های جبران خدمت در بخش دولتی ایران، و ضعف در ساختارهای تخصصی نظام اداری در دولت و مجلس، است.