مروری سیستماتیک بر شیوع مرگ ومیر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران

مرگ ومیر نوزادان به عنوان یک شاخص استاندارد برای توسعه سیستم های مراقبت بهداشتی هر کشور حایز اهمیت است. با توجه به اینکه در مطالعات انجام شده در کشور آمارهای متفاوتی از شیوع مرگ و میر در نوزادان در بخش مراقبت های ویژه را ارایه داده و شیوع کلی آن در کشور ایران همسان نیست، بنابراین هدف این مطالعه مروری سیستماتیک و متاآنالیز تعیین شیوع کلی مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران می باشد.

پژوهش کنونی با روش متاآنالیز و در بررسی پایگاه های Scientific Information Database (SID), Magiran، Medline (PubMed) و Scopus و ScienceDirect و Google Scholar از فروردین 1380 تا شهریور 1397 انجام شد. پس از بررسی، 12 مقاله انتخاب و با استفاده از مدل اثرات تصادفی به وسیله نرم افزار Comprehensive meta-analysis, version 3 (Biostat, Englewood, NJ, USA) تحلیل شد.

 شیوع کلی مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران 21/8% (31/6-14/4% CI 95%)، بیشترین شیوع مرگ و میر در نوزادان بخش مراقبت های ویژه در اصفهان با 64/4% (70/9-57/5% CI 95%) و کمترین شیوع مرگ و میر در نوزادان بخش مراقبت های ویژه بابل با 5/1% (6/7-3/8% CI 95%) به دست آمد. با افزایش حجم نمونه در مطالعات مورد بررسی، شیوع مرگ و میر نوزادان کاهش معناداری یافت. همچنین با افزایش سال انجام پژوهش، فراوانی مرگ و میر نوزادان بخش مراقبت های ویژه افزایش پیدا کرد (0/05>p).

 با توجه به شیوع بالای مرگ و میر نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های ایران لازم است سیاستگزاران سلامت در زمینه افزایش آگاهی والدین و همچنین اقدامات موثر درمانی، تصمیمات موثری را مدنظر قرار دهند.