شناسایی روند تغییرات سالانه و دهه های خشکسالی حوضه آبخیز کارون بزرگ با استفاده از شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد شده (SPEI)

در این پژوهش از شاخص خشکسالی SPEI برای شناسایی رخداد خشکسالی و ترسالی سالانه، روند تغییرات دهه ای و مساحت تحت تاثیر آن در حوزه آبخیز کارون بزرگ استفاده شده است.از آنجایی که شاخص خشکسالی SPEI  بیلان آبی را با درنظر گرفتن بارش، دما و تبخیر و تعرق برآورد می کند از آمار بارش، دما و تبخیر و تعرق پتانسیل به روش تورنث وایت جهت آشکارسازی تغییرات زمانی، فراوانی شدت و تداوم خشکسالی های سالانه و تغییرات دهه ای مکانی رخداد خشکسالی در طول دوره آماری 46-1345 تا 96-1395 در قالب 5 دهه استفاده شد. این داده ها در یک شبکه 44*44 کیلومتر برای حوزه آبخیز کارون بزرگ استخراج و با اعمال شاخص خشکسالی SPEI مساحت پهنه های تحت تاثیر خشکسالی طی 5 دهه محاسبه و مناطق با پتانسیل بالای خطر خشکسالی شناسایی شد. روند تغییرات زمانی رخدادها نشان داد که با توجه به روند افزایش دما، بر فراوانی، تداوم و شدت خشکسالی در دهه اخیر افزوده شده است.  شدیدترین رخداد خشکسالی در سال آبی 87-1386 در دهه پنجم رخ داد است. نتایج پهنه بندی دهه ای نشان داد دهه پنجم خشک ترین دهه است به طوری که در این دهه 13 درصد مساحت حوضه آبخیز با خشکسالی بسیار شدید، 53 درصد خشکسالی شدید، و 29 درصد خشکسالی متوسط و ضعیف همراه بوده و در مجموع تقریبا 95 درصد مساحت حوضه با خشکسالی مواجه و تنها در محدوده بسیار کوچکی در حدود کمتر از 5 درصد شرایط نرمال بوده است. آگاهی و علم به روند این تغییرات می تواند به تصمیم گیرندگان مدیریت منابع آب جهت مدیریت یکپارچه حوضه آبخیز کمک کند.