مقایسه فعالیت ضد میکروبی عصاره های استخراجی (آبی، آلی و آنتوسیانین) از بخش های مختلف انار (پوست، آب و هسته) بر روی باکتری های پاتوژن سالمونلا تیفی، استافیلوکوکوس اورئوس، اشرشیاکلی و باسیلوس سرئوس

امروزه مصرف کنندگان به شدت نگران استفاده از نگهدارنده های شیمیایی درغذاها هستند و گرایش به سمت مصرف محصولات غذایی طبیعی ایمن و با فواید سلامتی زا دارند. انار می تواند چنین نقشی را ایفا کند. در این مطالعه خاصیت ضدمیکروبی عصاره های استخراج شده از بخش های مختلف میوه انار (پوست، آب و هسته) از جمله عصاره های آلی، آبی و آنتوسیانین ها ارزیابی و کمترین غلظت بازدارنده (MIC) و کمترین غلظت کشنده (MBC) بر روی باکتری های گرم منفی سالمونلا تیفی و اشرشیاکلی و همچنین باکتری های گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس و باسیلوس سرئوس با استفاده از روش آزمون حساسیت رقت مایع تعیین گردید. به این ترتیب حداقل غلظت بازدارندگی مربوط به عصاره های آلی و آنتوسیانین پوست بود که در غلظت ppm 125 بر روی باکتری سالمونلا تیفی و باسیلوس سرئوس موثر و در غلظتppm 5/62 بر روی استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی  تاثیر بازدارندگی داشتند و همچنین عصاره های آلی و آنتوسیانین پوست در غلظت ppm125 بر روی باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی و در غلظت ppm250 بر روی سالمونلا تیفی و باسیلوس سرئوس تاثیر کشندگی داشتند. سپس عصاره آبی پوست بیشترین تاثیر بازدارندگی و کشندگی را داشت که میزان MIC و  MBCآن به ترتیب ppm250 و ppm500 برای سالمونلا و باسیلوس سرئوس تعیین گردید، همچنین برای اشرشیاکلی هردو ppm125 و برای استافیلوکوکوس هر دو ppm250 تعیین گردید. عصاره های آب انار نیز در غلظت ppm 500 بر روی باکتری های سالمونلا تیفی و باسیلوس سرئوس تاثیر بازدارندگی و در غلظت ppm1000 تاثیر کشندگی داشتند و برروی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیاکلی این مقادیر به ترتیب ppm250 و ppm500 تعیین گردید. اما عصاره های هسته در غلظت های مورد آزمون تاثیر بازدارندگی و کشندگی کمتری داشتند. که می توان گفت عصاره های پوستو آب انار به علت ترکیبات فنولیک وفعالیت آنتی اکسیدانی بالا، تاثیرات ضدباکتریایی بالایی دارند.