تصویر معشوق در شعر وقوعی عماد خراسانی

معشوق در شعر وقوع‌گونه عماد خراسانی -شاعر سنت‌گرای معاصر- از نظر ظاهر و رفتار دارای تصویری خاص است که وی را از همانندانش متمایز کرده و فردیت و تشخص به وی داده است. این در حالی است که اغلب شاعران گذشته زبان فارسی تا آستانه مشروطیت در ترسیم چهره و اندام و بیان ویژگی‌های شخصیتی معشوق، اشتراکاتی داشته‌اندکه مبین ظاهر دلنشین و زیبا و اخلاق و اندیشه منفی معشوق است. این اشتراکات و شباهت‌های چهره و اخلاق در شعر فارسی به عنوان سنت رواج داشته است. نگارنده با توجه به تغییر و تحولات شعر فارسی و با هدف نشان دادن تشخص در تصویرآفرینی عماد خراسانی در زمینه معشوق به تحقیق در این موضوع پرداخته است. این پژوهش ضمن تبیین موضوع و با ذکر شواهد، به نشان دادن و بررسی تمایزهای تصویر معشوق در شعر عاشقانه عماد مبادرت ورزیده است. نتیجه اینکه بنا به ویژگی‌هایی که عماد در اشعارش برای معشوق آورده و با در نظر داشتن تجربه واقعی که در عشق زمینی داشته است، تفاوتی محسوس نسبت به تصویر معشوق در شعر پیشینیان و حتی هم‌روزگاران شاعر قابل مشاهده است.