هنجارگریزی در اشعار ملک الشعراء بهار

گاهی شاعر به طور ارادی و دانسته و گاه نادانسته از صورت‌های ویژه زبانی استفاده کرده و زبان معیار را دگرگون می‌کند و به اصطلاح با این روش دست به عمل هنجارگریزی می‌زند که خود عاملی است برای آفرینش شعر. ملک الشعراء بهار نیز از جمله شاعران معاصر آزادی‌خواه بوده که این استقلال فکری در اکثر حوزه‌های شعرش راه یافته است و با گریز از هنجارهای متعارف، افکار، ذوق و احساسات خود را به نمایش گذاشته است‌. این جستار پژوهشی درباره زبان شعری ملک الشعراء بهار بر اساس نظریه هنجارگریزی فرمالیستی‌ها است. در این مقاله میزان توجه بهار به هنجارگریزی و کاربرد این هنر در حوزه‌ها و سطوح مختلف از جمله سبکی، گویشی، واژگانی، نحوی، نوشتاری، معنایی، در زمانی (باستان‌گرایی) و آوایی تحلیل و بررسی شده است. در طول این بررسی مشاهده شد که انواع هنجارگریزی را در اشعار بهار به چشم می‌خورد ولی هنجارگریزی سبکی نمود بیشتری در سروده‌هایش دارد که آن را می‌توان متاثر از شرایط زمانی دوران حیات و علایق ادبی و پژوهشی وی دانست.