اسلام سیاسی و تاثیر آن بر روابط بین الملل: از تقابل طلبی تا تعامل گرایی

این تحقیق با کاربست روش تحلیلی توصیفی، به دنبال پاسخ به این پرسش است که زمینه‌های اجتماعی و نهادی اسلام سیاسی چیست و ظهور این پدیده در عرصه سیاست جهانی چه تاثیراتی بر روابط بین‌الملل به همراه داشته است؟ در پاسخ به این سوالات، مولفه‌هایی چون مدرنیته، ماهیت نظام سیاسی، ویژگی‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی حاکم بر کشورهای اسلامی و نیز پیروزی انقلاب اسلامی ایران به‌عنوان مهم‌ترین ریشه‌های اجتماعی و نهادی ظهور اسلام سیاسی معرفی شده و در خصوص تاثیرات ان بر نظام بین‌الملل نیز با تاکید بر تمایز رفتار دولت‌های ملی و گروه‌های فرو ملی در تعقیب اصول و ارمانهای اسلام‌گرایانه، این گونه ادعا می‌شود که رویکرد تعامل‌گرایانه بیشتر در رفتار دولت‌های ملی اسلام‌گرا نمود داشته و رفتارهای تقابل‌طلبانه بیشتر در رویکرد گروه‌های فرو ملی بروز و ظهور داشته است. در خصوص این مسیله ‌چنین برداشت می‌شود که مطالبات و حرکت‌های اسلام‌گرایانه تا انجایی که امکان و قابلیت پیگیری و تعقیب از مجاری بازیگران رسمی نظام بین‌الملل را داشته باشد، بیشتر به روش‌های تعامل‌گرایانه تمایل داشته و سعی دارد تا ارزش‌ها و هنجارهای خود در چارچوب نظم موجود را پیگیری نماید، درحالی‌که گروه‌های فرو ملی به دلیل عدم پایبندی به ارزش‌ها و قواعد نظام بین‌الملل موجود، سعی در به چالش کشیدن ان دارند که این مسیله می‌تواند به بی‌ثباتی هر چه بیشتر نظام بین‌الملل منجر شود.