تاثیر میزان آسیب دیدگی توده سنگ بر پایداری تونل های با پوشش بتنی بر اساس معیار مور کولمب

روش چال و انفجار یکی از عمومی ترین روش های حفاری تونلها و معادن در سراسر جهان است. اگر چه روش چال و انفجار از لحاظ فنی پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده است، ولی به هر حال این روش با مشکل از رفتن کیفیت توده سنگ وتشکیل ناحیه آسیب دیده با پارامترهای مقاومتی و سختی کاهش یافته روبروست. در روش های سنتی تحلیل تونل ها برای استخراج پارامترهای سختی و مقاومتی هوک و براون از مقدار ضریب به هم خوردگی D واحدی برای کل توده سنگ استفاده می شود. بر اساس این روش پایداری توده سنگ دست پایین تخمین زده می شود. در واقع ناحیه آسیب دیده ناشی از انفجار با ضخامت محدود در طراحی و تحلیل پایداری تونل ها از اهمیت بالای برخوردار است. در این مقاله رفتار یک تونل در شرایط آسیب دیدگی مختلف بررسی می شود. در این ارتباط یک روش حل بسته ارائه خواهد شد. این روش تحلیل برای یک تونل حفاره شده در توده سنگ الاستوپلاستیک ترد با معیار گسیختگی مور-کولمب ارائه می شود. فرض می شود که ناحیه آسیب دیده استوانه ای شکل با ضریب به هم خوردگی D باشد. نتایج به دست آمده از روش ارائه شده نشان می دهد که تاثیر تغییر پارامترهای توده سنگ در ناحیه پلاستیک و الاستیک بر پایداری تونل می تواند قابل ملاحظه باشد.