نقش میانجی خود کنترلی و تعارضات والد فرزندی در ارتباط بین عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا

نقض شنوایی در کودکان می توان باعث مشکلات روانشناختی و ارتباطی شود. بنابراین هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی خود کنترلی و تعارضات والد فرزندی در ارتباط بین عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا بود.

روش پژوهش همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی مورد مطالعه کودکان ناشنوا 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای، در مجتمع های باغچه بان شهر تهران در سال 1397 بود. با توجه به تعداد 11 متغیر مشاهده شده و اختصاص ضریب 20 تعداد 220 کودک ناشنوا به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. از مقیاس عملکرد عصبی روان شناختی کانرز (2004)، خود کنترلی (1982)، پرسشنامه تعارض والد فرزندی (1979) و پرسشنامه علایم مرضی کودکان (1984) فرم معلمان استفاده گردید. ارزیابی مدل با استفاده از روش معادلات رگرسیونی با استفاده از نرم افزار Spss 24 و Amos 23 انجام شد.

نتایج نشان داد که بین خود کنترلی، تعارضات والد فرزندی و عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا رابطه معنی داری وجود دارد و 36 درصد از اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا تحت تاثیر خود کنترلی، تعارضات والد فرزندی و عملکرد عصبی روان شناختی است، همچنین خود کنترلی (28/0-) و تعارضات والد فرزندی (14/0) در رابطه ی بین عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا میانجی گری می نمایند (01/0≥P).

در حوزه ی  ارزیابی و درمانی اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا توجه ویژه به مسایل عصبی روان شناختی با تاکید در ایجاد مهارت خودکنترلی و بهبود فضای ارتباطی بسیار با اهمیت می باشد و می تواند نقش تعیین کننده ای دارا باشد.