تاثیر برنامه تفکر سازنده بر کاهش اختلالات درون نمود کودکان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تبیین تاثیر برنامه بین المللی تفکر سازنده (PATHS) از طریق نقش واسطه ای تنظیم هیجانی و شایستگی های اجتماعی و هیجانی بر کاهش اختلالات درون نمود کودکان (اضطراب و افسردگی) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر تهران بود. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی (گروه های کنترل نامعادل) بود. به همین منظور، تعداد 600 دانش آموز پسر در سنین 6 تا 12 سال را براساس ملاک های ورودی همسانی طبقات اجتماعی و اقتصادی، شرایط آموزشی و فقدان اختلالات شدید جسمی و روانی به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. به منظور سنجش مشکلات درون نمود کودکان، نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ (ASEBA) پیش و پس از مداخلات برای هر دو گروه کنترل و آزمایشی اجرا شد. گروه آزمایشی به مدت یک سال تحصیلی برنامه تفکر سازنده و گروه کنترل برنامه های متعارف و جاری خود را دریافت کردند. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس نشان دادند که گروه آزمایشی در خرده مقیاس های اختلالات درون نمود در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری را نشان داده اند (05/0p<). نتایج این مطالعه نشان دادند که نسخه فارسی برنامه تفکر سازنده بر کاهش اختلالات درون نمود کودکان تاثیر معناداری دارد و از این برنامه می توان در مدارس به عنوان یک مداخله مبتنی بر شواهد در حوزه مداخلات اجتماعی و هیجانی و کاهش مشکلات درون نمود کودکان استفاده کرد.