مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای و فعال سازی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی در مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای و درمان فعال سازی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر بود. این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان مضطرب مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد نیشابور بود (85 نفر) بود که از میان آن ها تعداد 45 دانشجوی دختر به شیوه هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در سه گروه درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای (15 نفر)، درمان فعال سازی رفتاری (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. هر سه گروه قبل و بعد از مداخلات و سه ماه بعد از پایان دوره درمانی با پرسشنامه های اختلال اضطراب فراگیر (GAD-7) و فرم کوتاه ترس از ارزیابی منفی لیری (FNES) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با نرم افزار 23Spss- با روش آنالیز اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که هر دو رویکرد درمانی شناختی- رفتاری واحد پردازه ای و فعال سازی رفتاری در مقایسه با گروه کنترل در کاهش ترس از ارزیابی منفی تفاوت معناداری داشته اند. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان شناختی- رفتاری واحد پردازه ای و درمان فعال سازی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنادار دارد.