ارائه مدل آسیب شناختی اختلال وسواس جبری براساس کمال گرایی ناسازگار و حساسیت به تهدید در جمعیت غیربالینی: نقش میانجی گری عدم تحمل بلاتکلیفی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی عدم تحمل بلاتکلیفی، بین کمال گرایی ناسازگار و حساسیت به تهدید با اختلال وسواس جبری با استفاده از روش معادلات ساختاری (SEM) بود. طرح تحقیق از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری شامل 586 نفر (309 دختر و 277 پسر) از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، دانشگاه تبریز و دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در ایران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه وسواس جبری (نسخه تجدیدنظر شده) (OCI)) و مقیاس های کمال گرایی چندبعدی فراست (FMPS)، بازداری و فعال سازی رفتاری (BIS/BAS) و تحمل نکردن بلاتکلیفی (IUS) جمع آوری شد. مدل پیشنهادی با استفاده از SEM تایید شد (32/2=χ2/df، 05/0=RMSEA، 95/0=CFI، 94/0=GFI، 92/0=AGFI) و نشان داد کمال گرایی ناسازگار و حساسیت به تهدید، به ترتیب با ضرایب استاندارد 32/0 و 38/0 با میانجی گری عدم تحمل بلاتکلیفی بر OCD در سطح معناداری 05/< 0P اثر می گذارد. یافته ها یک چارچوب مقتضی از آسیب شناسی روانی را ارائه داد که در آن کمال گرایی ناسازگار بالا و حساسیت به تهدید بالا از طریق عدم تحمل بلاتکلیفی موجب OCD می شود. این یافته ها می تواند در توسعه آسیب شناسی و کارآمدی مداخلات درمانی OCD مفید واقع شود.