مقایسه اثر یک جلسه تمرین تخصصی فوتسال با و بدون محدودیت جریان خون بر فعال سازی عوامل آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک در مردان فعال

هدف این پژوهش، مقایسه تاثیر یک جلسه تمرین تخصصی فوتسال همراه با و بدون محدودیت جریان خون (BFR) بر فعال سازی عوامل آنژیوژنیک و آنژیواستاتیک مردان فعال بود. 12 نفر دانشجوی تربیت بدنی، که ویژگی های شرکت در پژوهش را داشتند، به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه تمرین تخصصی فوتسال همراه با محدودیت جریان خون (سن 1/17±24/16 سال و کیلوگرم بر متر مربع 2/25±22/48: BMI) و تمرین بدون محدودیت جریان خون (سن 1/83±23/76 سال و کیلوگرم بر متر مربع 1/83±21/87:BMI) تقسیم شدند. آزمودنی ها در هر دو گروه، تمرین سه در برابر سه را، که یک تمرین تخصصی در رشته فوتسال است، به صورت شش تکرار دودقیقه ای انجام دادند. بین هر تکرار یک دقیقه استراحت اعمال شد. در گروه تمرین با محدودیت جریان خون، فشار کاف 110 درصد فشار خون سیستولیک روی ناحیه فوقانی هر دو ران در نظر گرفته شد. از همه آزمودنی ها قبل و بلافاصله بعد از انجام پروتکل، نمونه خونی به منظور اندازه گیری مقادیر VEGF و اندوستاتین و نسبت این دو فاکتور به هم گرفته شد. همچنین، روش الایزا برای اندازه گیری متغیرها مورد استفاده قرار گرفت. از آزمون های تی مستقل و وابسته در سطح معنی داری 0/05≥P  برای تعیین تفاوت بین گروهی و درون گروهی استفاده شد. نتایج آزمون ها تفاوت معنی داری را برای هیچ کدام از متغیرها بین دو گروه نشان نداد. بااین حال، مقادیر VEGF به طور معنی داری در هر دو گروه کاهش یافت (0/002=P) و همچنین، مقدار اندوستاتین در هر دو گروه به طور معنی داری افزایش نشان داد (گروه تمرین با P=0/003 :BRF، گروه تمرین:P=0/005). نسبت VEGF به اندوستاتین در گروه تمرین با BFR به طور معنی داری تغییر کرد (P=0/002)، اما تغییر آن در گروه تمرین معنی دار نبود (P=0/006). این نتایج در حالی به دست آمد که تفاوت معنی دار لاکتات نشان دهنده شدت بیشتر برای گروه تمرین با محدودیت جریان خون (P=0/003) بود. نتایج این پژوهش نشان داد که یک جلسه تمرین تخصصی فوتسال با محدویت جریان خون سطح سرمی VEGF را کاهش می دهد و همانند بسیاری از مطالعات، سطح اندوستاتین را افزایش می دهد.