بررسی درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1398

مهم ترین عامل تاثیرگذار بر کیفیت مراقبت، توانایی پرستاران برای تصمیم گیری بالینی موثر است. از آن جا که شناسایی درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی، گامی مهم درجهت ارتقاء کیفیت مراقبت هاست، این مطالعه با هدف تعیین درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد.

مطالعه از نوع توصیفی بود. جامعه پژوهش را پرستاران بالینی شاغل در بیمارستان های آیت الله کاشانی و هاجر(س) شهرکرد و سیدالشهداء(ع) فارسان تشکیل دادند. از این جامعه 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و نسخه فارسی مقیاس تصمیم گیری بالینی در پرستاران (CDMNS) جمع آوری شد و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (من ویتنی و کروسکال والیس) و نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تحلیل شد.

میانگین نمره کل درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی 53/13±11/119 بود که در سطح بالایی قرار داشت. میانگین نمرات تصمیم گیری در خرده مقیاس های جستجو برای راهکارها یا پیشنهادات جایگزین ، غربال کردن اهداف و ارزشها ، ارزشیابی و ارزشیابی مجدد پیامدها  و جستجوی اطلاعات و تلفیق بیطرفانه اطلاعات جدید  به ترتیب (38/3±15/29)، (50/3±76/33)، (1/4±9/25) و (2/4±30/29) بود که در خرده مقیاس جستجوی اطلاعات و تلفیق بی طرفانه اطلاعات جدید در سطح پایین تری قرار داشت. همچنین نتایج نشان داد که سن، سابقه کاری و بخش محل کار با نمرات درک از تصمیم گیری رابطه معناداری داشتند (P<0/05). بطوری که با افزایش سن و سابقه کاری درک از تصمیم گیری کاهش یافت. همچنین درک از تصمیم گیری پرستاران بخش قلب بیشتر از سایر بخش ها بود.

با توجه به پایین بودن درک پرستاران از تصمیم گیری بالینی در خرده مقیاس جستجوی اطلاعات و تلفیق بی طرفانه اطلاعات جدید خصوصا در پرستاران با سابقه کاری بالا لازم است جهت افزایش توانایی پرستاران باسابقه در زمینه جستجوی اطلاعات جدید برنامه ریزی صورت گیرد.