اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش های ناکارآمد و نگرانی نوجوانان دارای اختلال اضطراب فراگیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش های ناکارآمد و نگرانی دانش آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر انجام گرفت. پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانش آموزان دارای اختلال اختلال اضطراب فراگیر شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانش آموز دارای اختلال اضطراب فراگیر از بین جامعه آماری با روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند (15 دانش آموز در گروه آزمایش و 15 دانش آموز در گروه گواه). گروه آزمایش مداخلات درمانی 12 جلسه ای مربوط به درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس را در طی سه ماه به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. این در حالی است که گروه گواه هیچگونه مداخله ای را در طول پژوهش دریافت نکرد. ابزارهای مورد استفاده شامل پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (اسپیتزر و همکاران، 2006)؛ پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (دیوی و ولز، 2006) و مقیاس نگرش های ناکارآمد (بک و همکاران، 1988) بود. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از این پژوهش توسط نرم افزار (SPSS) ویرایش 23 با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس صورت گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر مدل داگاس بر نگرش های ناکارآمد و نگرانی دانش آموزان دارای اختلال اضطراب فراگیر تاثیر معنادار دارد (0/001>p).