مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر تاب آوری در دانش آموزان دبستانی مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی بازی درمانی انفرادی و گروهی بر تاب آوری در دانش آموزان دبستانی مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی بود.

جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبستانی مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 60 نفر از آنان انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 20 دانش آموزان) قرار گرفتند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. گروه های آزمایش تحت بازی درمانی انفرادی (10 جلسه 45 دقیقه ای) و بازی درمانی گروهی (10 جلسه 60 دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها نشان داد که هر دو بازی درمانی انفرادی و گروهی بر افزایش تاب آوری دانش آموزان دبستانی مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی اثربخش بودند (0.01p<)، همچنین نتایج نشان داد، بازی درمانی انفرادی، دارای تاثیر بیشتری بر بهبود تاب آوری دانش آموزان دبستانی مبتلا به نقص توجه- بیش فعالی بود (p<0/01).

نتایج نشان داد از بازی درمانی انفرادی و گروهی می توان در افزایش تاب آوری در دانش آموزان ADHD بهره برد. پیشنهاد می شود در مدارس از این دو درمان برای کودکان استفاده نمود.