تنوع ژنتیکی در یک مجموعه از ژنوتیپ های گندم دوروم با استفاده از نشانگرهای IRAP و REMAP
رتروترنسپوزون ها به خاطر توانایی ایجاد تنوع ژنتیکی و تغییرات ژنومی در ژنوم های گیاهی به عنوان نشانگرهای مولکولی ایده آل جهت مطالعه تنوع ژنتیکی، انگشت نگاری DNA و تهیه نقشه ژنتیکی در گونه های گیاهی بشمار می روند. در این مطالعه نشانگرهای IRAP و REMAP مبتنی برخانواده های رتروترنسپوزونی LTR دار (از گندم و جو) جهت مطالعه تنوع ژنتیکی و تعیین ساختار ژنتیکی 94 لاین و رقم بومی گندم دوروم (Triticum turgidum L.) مورد استفاده قرار گرفت. در کل با استفاده از 6 ترکیب آغازگری IRAP و 15 ترکیب آغازگری REMAP به ترتیب تعداد 63 و 141 مکان تکثیر شد. درصد چندشکلی برای آغازگرهای IRAP و REMAP به ترتیب 15/47 و 81/47 درصد بود. بین میانگین هتروزیگوسیتی مورد انتظار (He)، تعداد الل های موثر (Ne) و شاخص شانن (I) محاسبه شده بر اساس نشانگرهای IRAP و REMAP اختلاف قابل توجهی مشاهده نشد. گروهبندی مبتنی بر هر دو روش بیزین و تجزیه خوشه ای بر مبنای الگوریتم Neighbor joining (NJ) ژنوتیپ های مورد مطالعه را در پنج گروه قرار داد. تنوع ژنتیکی قابل ملاحضه ای (11 درصد) بین گروه های حاصل تجزیه ساختار ژنتیکی با استفاده از نرم افزار STRUCTUR در مقایسه با تنوع درون گروهی (89 درصد) حاصل شد (PhiPT =0.111; P=0.001). بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق می توان اظهار داشت که نشانگرهای IRAP و REMAP توسعه یافته بر اساس رتروترنسپوزون های فعال می توانند به عنوان ابزار موثر و کارا در برنامه های اصلاحی گندم دوروم جهت تشخیص والدین با فاصله ژنتیکی مناسب مورد استفاده قرار گیرند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.