بررسی اثر عصاره ی هیدروالکلی گیاه اسطوخودوس بر روی نورون های پورکنژ تحت استرس شنای اجباری در موش های صحرایی نر با روش هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی

 بر اساس جستجوهای انجام شده، در مورد تاثیر عصاره ی گیاه اسطوخودوس (Lavender) بر روی نورون های پورکنژ تحت استرس شنای اجباری مطالعه ای یافت نشد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی تاثیر عصاره ی گیاه اسطوخودوس بر روی نورون های پورکنژ تحت استرس شنای اجباری انجام شد.

در این مطالعه ی تجربی، 50 سر موش صحرایی به صورت تصادفی به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند (10 = n). چهار گروه تحت استرس شنای اجباری به ترتیب عبارت از گروه اول دریافت کننده ی نرمال سالین، گروه دوم، سوم و چهارم مورد عصاره ی اسطوخودوس با دزهای 200، 400 و 600 میلی گرم/کیلوگرم به صورت گاواژ به مدت 14 روز دریا فت کردند. گروه پنجم، گروه شاهد (Intact) بود. پس از دوره ی درمان با بیهوشی عمیق، مخچه خارج و در فرمالین ثابت شد. با روش هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی، بررسی ریخت شناسی نورون ها انجام شد. داده ها با آزمون های Duncan و Scheff تجزیه و تحلیل شدند.

 میانگین تعداد نورون های سالم پورکنژ در حیواناتی که 400 میلی گرم/کیلوگرم عصاره ی اسطوخودوس می گرفتند، در مقایسه با سایر گروه های مورد که دزهای 200 و 600 میلی گرم/کیلوگرم از این عصاره و یا نرمال سالین دریافت می کردند، افزایش معنی داری نشان داد (001/0 > P). شکل غیر طبیعی نورون های پورکنژ، متراکم شدن هسته، مشخص نبودن محدوده ی هسته از سیتوپلاسم، افزایش اسیدوفیلی و مثبت شدن نورون های پورکنژ با Caspase-3 در گروه تحت استرس شنای اجباری دریافت کننده ی نرمال سالین در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود.

مطالعه ی حاضر نشان داد که عصاره ی اسطوخودوس در دز 400 میلی گرم/کیلوگرم می تواند یک نقش محافظتی بر روی نورون های پورکنژ قشر مخچه ی موش های صحرایی تحت استرس شنای اجباری داشته باشد.