ارزیابی میزان تحمل برخی ژنوتیپ های لوبیا (Phaseolus vulgaris L) به شوری

مطالعه صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی می توانند به شناخت راهکارهایی برای انتخاب ارقام متحمل و افزایش عملکرد در شرایط متنوع محیطی از جمله شرایط تنش شوری کمک کنند. به همین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرحبلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (صفر (شاهد)، 50، 100 و 200 میلی مولار نمک طعام) و شش ژنوتیپ لوبیا (جولس، ناز، 96، 20، 2 و 74) بود. سطوح تنش شوری پنج هفته پس از کاشت بذر اعمال شد و ده روز پس از اعمال تنش از سه برگچه دوم نمونه گیری شد. بعضی صفات بیوشیمیایی و فیزیولوژیک از قبیل میزان نشت الکترولیک، پرولین ، مالون دی آلدئید، فعالیت آنزیم های کاتالاز، گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز و پروتئین محلول کل اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تمامی ژنوتیپ های مورد مطالعه با افزایش سطح نمک تحت تنش شوری قرار گرفتند، اما پاسخ آن ها به تنش متفاوت بود. در مجموع بیشترین و کمترین میزان پرولین، مالون دی آلدئید، فعالیت های آنزیمی کاتالاز، اسکوربات پراکسیداز، گایاکول پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز در سطح 200 میلی مولار نمک به ترتیب در ژنوتیپ جولس و ناز مشاهده شد. با بررسی صفات اندازه گیری شده و با مد نظر قرار دادن ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ژنوتیپ جولس در قیاس با دیگر ژنوتیپ ها به تنش شوری متحمل بوده و به عنوان بهترین ژنوتیپ در شرایط این پژوهش معرفی شد.