نقش واسطه ای فراشناخت اخلاقی در رابطه بین شخصیت و رفتارهای اخلاقی

اخلاق و بروز رفتارهای اخلاقی، از جنبه های مهم سلامت فرد و جامعه است. بنابراین شناخت عوامل موثر بر بروز رفتارهای اخلاقی می تواند گامی در جهت افزایش رفتارهای اخلاقی و کاهش رفتارهای غیر اخلاقی باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی ابعاد شخصیت با رفتارهای اخلاقی از طریق واسطه گری فراشناخت اخلاقی انجام شد. 

روش پژوهش حاضر به صورت توصیفی- همبستگی است که به این منظور، 524 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های یاسوج با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات ازسه پرسشنامه شامل پرسشنامه پنج عامل شخصیت، مقیاس فراشناخت اخلاقی و سیاهه رفتار اخلاقی، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که، روان رنجوری و وظیفه گرایی و گشودگی به تجربه پیش بینی کننده معنادار فراشناخت اخلاقی و برون گرایی، توافق پذیری، روان رنجوری و وظیفه گرایی پیش بینی کننده معنادار رفتار اخلاقی بودند. مسیرهای غیرمستقیم از سه بعد شخصیت شامل گشودگی به تجربه، روان رنجوری و وظیفه گرایی به رفتارهای اخلاقی به واسطه فراشناخت اخلاقی، معنادار بود.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که ابعاد شخصیت با تاثیر بر فراشناخت اخلاقی می توانند منجر به بروز رفتارهای اخلاقی شوند