مطالعه آزمایشگاهی تغییرات الگوی جریان و توپوگرافی بستر در اثر تغییر زاویه آبشکن باز توری سنگی در کانال با بستر فرسایش پذیر

از جمله روش های حفاظت سواحل رودخانه، ساخت انواع آبشکن هاست. سازه های آبشکن، هر چند با اهداف رسوب گذاری و جلوگیری از فرسایش کناره ها و حواشی رودخانه و تثبیت موقعیت آن احداث می شوند، در عین حال، خود تحت تاثیر پدیده فرسایش  ناشی از تمرکز جریان می باشند. در این تحقیق تاثیر زاویه اتصال به ساحل آبشکن باز توری سنگی با تخلخل 30 و 50 درصد بر الگوی جریان و توپوگرافی بستر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد آبشکن های قائم تاثیر مخرب تری بر توپوگرافی بستر داشته و بعد از آن آبشکن دافع با تغییرات عمده در الگوی جریان اثرهای قابل توجهی بر ابعاد حفره آبشستگی دارد. در آبشکن قائم، بیشترین تغییرات مربوط به افزایش سرعت طولی جریان در دماغه ی آبشکن و به دلیل تنگ شدگی بیشتر مجرا و طول موثر بیشتر آبشکن می باشد. آبشکن های دافع با دفع جریان به سمت دیواره مقابل و اغتشاش زیاد به دلیل مخالفت با جهت اصلی جریان پس از آبشکن قائم تغییرات زیادی در توپوگرافی بستر ایجاد کرده و نسبت به آبشکن جاذب حفره آبشستگی بزرگ تری ایجاد می کند.