میزان شیوع مقاومت به سیپروفلوکساسین در میان ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا جدا شده در استان کردستان، غرب ایران

عفونت توسط سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به دارو، مشکلات درمانی مهمی ایجاد می کند. مطالعه حاضر برای بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی و شیوع ژن های مقاومت ضد میکروبی در سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.

در این مطالعه توصیفی، 61 ایزوله سودوموناس آئروژینوزای بالینی در سنندج بین فروردین تا شهریورماه 1396 جمع آوری شد. ایزوله ها توسط روش انتشار از دیسک برای تعیین حساسیت به 8 آنتی بیوتیک و توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تعیین حضور ژن بتالاکتاماز وسیع الطیف blaCTX-M و عوامل پلاسمیدی مقاومت به کینولون qnrA، qnrB و  qnrS بررسی شدند. ما همچنین اثر مقاومت به کینولون ها بر مقاومت متقاطع به سایر آنتی بیوتیک ها را ارزیابی کردیم. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده کردیم.

مروپنم بالاترین میزان حساسیت را نشان داد (88/5%) که توسط پیپراسیلین (85/2%)، سفتازیدیم و آمیکاسین (هرکدام، 80/3%)، ایمی پنم (77%)، سفپیم (73/8%)، سیپروفلوکساسین (49/2%) و جنتامیسین (39/3%) دنبال شد. از 61 ایزوله، 32/8% مقاومت به چند دارو را نشان دادند. ایزوله های مقاوم به سیپروفلوکساسین، مقاومت متقاطع به جنتامیسین (93/5%)، سفپیم (45/2%)، سفتازیدیم و ایمی پنم (هر کدام، 38/7%)، آمیکاسین (35/5%)، پیپراسیلین (29%) و مروپنم (22/6%) داشتند. qnrS را در 3 ایزوله (4/9%) شناسایی کردیم.  blaCTX-M،qnrB و qnrA شناسایی نشدند.

نتایج ما پیشنهاد می کند که سیپروفلوکساسین ممکن است مقابل سودوموناس آئروژینوزا موثر نباشد. مطابق دانش ما، این اولین گزارش حضور qnr در سودوموناس آئروژینوزا از کردستان است که نیاز به نظارت مستمر برای جلوگیری از انتقال qnr  را توصیه می کند.