اندازه گیری حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد و حداقل غلظت کشنده آنتی بیوتیک های بتالاکتام بر روی اعضای خانواده انتروباکتریاسه جدا شده از مدفوع بیماران بیمارستانهای شیراز

مصرف روزافزون و بی رویه آنتی بیوتیکها موجب افزایش تعداد و انواع مقاومتهای میکربی گردیده است که می تواند باعث اشکال در درمان عفونتهای باکتریایی در انسان گردد. در این تحقیق حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) و حداقل غلظت کشنده (MBC) آنتی بیوتیک های بتالاکتام شامل آموکسی سیلین، آمپی سیلین و سفالکسین بر روی 1085 باکتری خانواده انتروباکتریاسه مقاوم به این آنتی بیوتیک ها، جدا شده از مدفوع بیماران تحت درمان با آنتی بیوتیک به شکل داخل وریدی و خوراکی، با استفاده از روش تهیه رقت در لوله، اندازه گیری شد. در کنار آنتی بیوتیک های بتالاکتام فوق، حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد و حداقل غلظت کشنده استرپتومایسین بر روی 1136 باکتری جدا شده از 540 نمونه مدفوع، اعم از حساس و مقاوم به استرپتومایسین نیز آزمایش گردید. حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد بالاتر از 100 میکروگرم در میلی لیتر برای چهار آنتی بیوتیک آمپی سیلین، آموکسی سیلین، سفالکسین و استرپتومایسین به ترتیب برابر 68.1%،72.3%،73.5%،29.9%، در باکتری ها بود و در مورد حداقل غلظت کشنده باکتری به ترتیب 92.4%،92.95%،9.0%، 65.1% بدست آمد. در مجموع میزان متوسط حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد و حداقل غلظت کشنده بدست آمده برای 13 باکتری جدا شده از خانواده انتروباکتریاسه برای گروهی که آنتی بیوتیک خوراکی مصرف می نمودند، بیش از گروهی بود که آنتی بیوتیک داخل وریدی دریافت کرده بودند.