ارزیابی پاسخ های ایمنی القاء شده علیه تجویز هم زمان پروتئین نوترکیب NP ویروس آنفلوانزا H1N1 و یاور هموکینین-1 در موش های BALB/c

شیوع همه گیری های بیماری آنفلوانزا و انتقال مستقیم سویه های نوپدید ویروس پرندگان به انسان، ضرورت بهبود برنامه های ایمن سازی علیه این بیماری را برجسته نموده است. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثر یاور زیستی هموکینین-1 (HK-1) بر افزایش پاسخ ایمنی القاء شده با واکسن نوترکیب آنفلوانزا بر پایه پروتئین NP ویروس آنفلوانزا H1N1 می باشد.

در این مطالعه تجربی تعداد چهل سر موش ماده BALB/c با سن شش هفته در دو گروه کنترل (هر گروه پنج سر) و سه گروه تیمار (هر گروه ده سر) تقسیم بندی شدند. گروه های کنترل شامل دریافت کننده سرم فیزیولوژی و دریافت کننده یاور الیگونوکلئوتیدی HK-1، و گروه های تیمار شامل دریافت کننده دو نوبت پروتئین نوترکیب NP، دریافت کننده یک نوبت NP همراه با HK-1، و دریافت کننده دو نوبت NP و HK-1 بودند. بر اساس گروه بندی ها، تزریق نمونه به میزان ml 1/0 در عضله چهار سر ران موش انجام شد. گروه های تیمار نسبت حجمی یک به ده پروتئین NP به HK-1 را دریافت کردند. نمونه های سرم پیش از واکسیناسیون های اولیه و یادآور، و در فواصل زمانی معین جمع آوری شد. پاسخ های ایمنی با آزمایش های الایزا و تزاید لنفوسیتی ارزیابی شد.

افزایش عیار آنتی بادی در گردش علیه آنفلوانزا در موش های ایمن شده با واکسن نوترکیب بر پایه NP که یاور HK-1 را دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروه های کنترل چشمگیر (P<0.05) بود. پیامد واکسیناسیون یادآور تغییری در پاسخ ایمنی هومورال علیه آنفلوانزا مشاهده نشد. در پاسخ به پروتئین NP ویروس، لنفوسیت های موش های دریافت کننده NP همراه با HK-1 همانند گروه دریافت کننده NP به تنهایی، تزاید یافتند.

این دستاورد نشان می دهد که HK-1 قابلیت افزایش پاسخ ایمنی هومورال اختصاصی حاصل از واکسن نوترکیب آنفلوانزا بر پایه NP را دارد. افزودن این یاور اثر شایان توجهی بر افزایش شاخص تحریک پذیری لنفوسیتی ندارد.