بررسی رژیم های شیمی درمانی استئوسارکوم و نتایج درمان آن در بیمارستان امید مشهد

هدف این مطالعه بررسی نتایج درمان بیماران استئوسارکوم غیر متاستاتیک در بیمارستان امید مشهد می باشد. چهل و چهار بیمار استئوسارکوم غیر متاستاتیک که از سال 1372 لغایت 1377 تحت شیمی درمانی اجوانت یا نئواجوانت قرار داشته اند در این مطالعه وارد شدند. سیزده بیمار با رژیم 4 دارویی حاوی متوترکسات (MTX)، آدریامایسین، انکووین(VCR) و سیکلوفسفامید (CTX)، چهارده بیمار با رژیم 3 دارویی حاوی CTX، VCR, MTX هفده بیمار با رژیم high dose MTX (HDMTX) بر اساس پروتکل موسوم به T10 و با دزهای پیشنهادی Jaffe تحت درمان قرار گرفته اند.
Relapse Free Survival (RFS) دو ساله و پنج ساله برای همه بیماران به ترتیب 45% و28% میباشد. RFS دو ساله برای HDMTX 40% رژیم 4 دارویی 50% و رژیم 3 دارویی 47% بدست آمد. سوروایوال متوسط Median Event Free Survival (MEFS) همه بیماران 5/18 ماه و در گروه های HDMTX 15.5 ماه، 3 دارویی 21 ماه و4 دارویی 24 ماه می باشد. با توجه به این نتایج نقش آدریامایسین، نقش شیمی درمانی نئواجوانت و تعداد دوره های شیمی درمانی (کفایت مدت شیمی درمانی) به عنوان فاکتورهای پروگنوستیک (موثر در سوروایوال) بررسی شد که سوروایوال متوسط رژیمهای حاوی آدریامایسین 5/27 ماه در مقابل 13 ماه برای رژیمهای بدون آن (P<0.05) و کفایت مدت شیمی درمانی 49 ماه در مقابل 21 ماه برای شیمی درمانی با مدت ناکافی (P<0.0005) و انجام شیمی درمانی نئواجوانت 24 ماه در مقایسه با 17 ماه بدون شیمی درمانی نئواجوانت بدست آمد (P<0.05).
در بررسی ما افزایش دز MTX با توجه به اینکه با دزهای متفاوت در همه رژیمهای نامبرده تجویز شده منجر به افزایش سوروایوال نشد اما تجویر آدریامایسین منجر به افزایش سوروایوال بصورت قابل توجه گردید. از طرف دیگر شیمی درمانی نئواجوانت اگر چه بصورت نسبی سوروایوال را افزایش داد اما از نظر آماری تفاوت چشمگیر نیست. بالاخره اینکه پایبندی به انجام شیمی درمانی به مدت حداقل میتواند سوروایوال را افزایش دهد.