بررسی استرس شغلی و ارتباط آن با برخی از پارامترهای دموگرافیک و استخدامی در کارکنان نیروی دریایی ایران

با توجه با اهمیت موضوع استرس شغلی و اثرات آن بر عملکرد نیروهای نظامی، پژوهش حاضر به بررسی سطح استرس شغلی و ارتباط آن با برخی از پارامترهای دموگرافیک و استخدامی در کارکنان برخی از یگان های نیروی دریایی ایران پرداخته است.

این مطالعه توصیفی مقطعی در گروهی از پرسنل نیروی دریایی ایران در سال 1392 انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استرس شغلی اسیپو و پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 تجزیه و تحلیل شد.

تعداد 384 نفر از پرسنل نیروی دریایی با میانگین سنی 4/2±29/6 سال حضور داشتند. میانگین نمره استرس شغلی در کل افراد 26/1±163/2 بود که سطح نرمال استرس شغلی محسوب می شود. در مجموع 13/3 % افراد بدون استرس، 85/2  % دارای سطح استرس نرمال، 1/3 % استرس متوسط و 0/3 % استرس شدید داشتند. استرس شدید در بین افسران ارشد و آنهایی که استخدام رسمی بودند، ثبت شد. بیشترین سطح استرس شغلی مربوط به محیط فیزیکی با میانگین 68/8 % و کمترین میزان استرس شغلی در حیطه دوگانگی نقش با میانگین 24/2 % بود.

اگرچه 85 درصد از پرسنل نیرویی دریایی سطح نرمالی از استرس را تجربه می کنند، با این وجود استرس شدید در افسران ارشد و کسانی که استخدام رسمی بودند ثبت شد. همچنین بیشترین سطح استرس در حیطه استرس محیط فیزیکی بود که ضروری است اقدامات لازم برای بهبود شرایط محیط کاری و کاهش استرس در این حیطه انجام شود.