پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در زوجین نابارور

ناباروری و درمان آن باعث تاثیراتی مانند آشفتگی، سرخوردگی، افسردگی، اضطراب، ناامیدی، احساس گناه و احساس بی ارزشی در زندگی می شود. استفاده از راهبردهای انطباقی تنظیم هیجان در مواجهه با تکالیف استرس زای زندگی سبب کاهش عواطف منفی و افزایش سازگاری افراد می شود. لذا هدف پژوهش حاضر پیش بینی سازگاری زناشویی بر اساس راهبردهای شناختی تنظیم هیجان در زوجین نابارور بود.

 پژوهش حاضر، پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه زوج های نابارور مراجعه کننده به بیمارستان مادر و کودک شهر شیراز در تابستان سال 1392 بودند. نمونه پژوهش شامل 122 زوج نابارور بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و پرسشنامه تنظیم هیجان شناختی گارنفسکی و همکاران استفاده شد. تحلیل داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد.

نتایج نشان داد که سازگاری زناشویی و فاجعه انگاری رابطه منفی معنی دار (31/0 r=-، 000/0 P=) و سازگاری زناشویی با متغیرهای اتخاذ دیدگاه (19/0r=، 003/0 P=)، تمرکز مجدد مثبت (36/0 r=، 000/0 P=)، ارزیابی مثبت (32/0 r=، 000/0 P=) و برنامه ریزی (30/0 r=، 003/0 P=) رابطه مثبت معنی دار دارد. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نیز نشان داد که تمرکز مجدد مثبت (211/0=B، 01/0P=) و فاجعه انگاری (287/0- B=، 000/0P=) توان پیش بینی سازگاری زناشویی زوجین نابارور را دارند و 6/22 درصد از واریانس سازگاری زناشویی زوجین نابارور را تبیین می کنند.

یافته های پژوهش حاضر گویای رابطه راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با سازگاری زناشویی زوجین نابارو می باشد. لذا همکاری متخصصان نازائی با روان شناسان در مراکز درمانی ناباروری و ایجاد مراکز مشاوره روانشناسی در این مراکز به منظور بهبود مشکلات روان شناختی و سازگاری زناشویی این بیماران پیشنهاد می شود.