مقایسه الگوی نگرشی مردان و زنان به برنامه ریزی و توسعه گردشگری پاک و ارزان دوچرخه سواری ساحلی (نمونه مطالعاتی شهر بابلسر)

در جوامع سنتی به نقش و جایگاه جنسیت توجه نمی شود درحالی که این مقوله در فرایند توسعه و برنامه ریزی گردشگری نقش اساسی را ایفا می کند. روابط جنسیتی حاکم در جامعه به افراد هویت بخشیده و میزان قدرت و مشارکت آن ها را در روند اجرای امور اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی مشخص می سازد. تمامی انواع گردشگری از جمله گردشگری دوچرخه سواری ، بر میزان توزیع عادلانه قدرت و منابع مالی و مشارکت و حمایت قشرهای جامعه به خصوص زنان و جوانان نقش موثری دارد. شهرستان بابلسر با دارا بودن 27 کیلومتر نوار ساحلی بیشترین طول نوار ساحلی شنا را در استان مازندران داراست که در اغلب فصول سال پذیرای انواع گردشگران است. نوار ساحلی این شهر با ارتقای استانداردهای مخصوص، قابلیت جذب گردشگران دوچرخه سوار و حتی برگزاری مسابقات دوچرخه رانی در کشور را داراست. در این پژوهش به مقایسه ی الگوی نگرشی مردان و زنان به توسعه گردشگری دوچرخه سواری و عوامل انگیزشی موثر بر زنان پرداخته شده است. دویست پرسشنامه به صورت تصادفی در بین گردشگران ساحل بابلسر توزیع و جمع آوری گردیده است. داده ها در نرم افزار SPSS با استفاده از روش آماره تی و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. براساس نتایج می توان ذکر کرد که بیشتر زنان همانند مردان تمایل بالایی به استفاده از این وسیله در صورت فراهم نمودن شرایط محیطی داشته و خواهان ایجاد زیرساخت های استاندارد هستند تا بتوانند مهارت خود را ارتقا بخشند. از بین مولفه های انگیزشی از نقطه نظر زنان، مولفه ی نگرش های طرفدار و ادراک مثبت دارای بیشترین میزان تاثیرگذاری در توسعه گردشگری دوچرخه سواری در شهر بابلسر هستند.