استخراج پتانسیل سیل خیزی حوضه سیمینه رود با کمک تصاویر ماهواره ای، شاخص رطوبت توپوگرافی و ویژگیهای مورفولوژیکی

شناسایی مناطق سیل گیر از راهکارهای اساسی در برنامه ریزی کاهش اثرات تخریبی سیل است. در نوشتار پیش رو از شاخص های توپوگرافی و مورفولوژیکی به منظور بررسی سیل زایی استفاده شده است. به دلیل اثرگذاری ویژگی های هیدروژئومورفیک در سیل زایی، این ویژگی ها با نرم افزارهای آرک جی .آی. اس. و سیستم مدل ساز حوضه آبریز با کمک لایه های مدل رقومی ارتفاع و توپوگرافی استخراج شدند. به دلیل نبود اطلاعات میدانی دقیق و به روز از رطوبت سطحی خاک، لایه پوشش گیاهی و آمار ثبتی بارش، از امکانات سنجش از دور اقدام به استخراج رطوبت خاک و بارش شده است. برای کنترل و مقایسه اطلاعات به دست آمده از تصاویر ماهواره ای، بارش مورخ 12 آذر 1395 به عنوان نمونه بارش سیلابی انتخاب شد. با توجه به اهمیت شاخص رطوبت توپوگرافی برای توصیف شرایط رطوبتی خاک و تخمین ویژگی های فیزیکی و هیدرولوژی از این شاخص استفاده شده و نقشه خروجی به صورت طبقه بندی در منطقه بررسی شد. برای نمایش نواحی مستعد سیلاب از مدل ترکیبی که در آن از لایه های رطوبت خاک سطحی (از مدل ذوزنقه ای فیزیکی از تصاویر لندست 8 استخراج شد)، پوشش گیاهی، بارش و شاخص رطوبت توپوگرافی استفاده شده است. پس از همسان سازی نقشه ها و وزن دهی، روی هم گذاری لایه ها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام و نقشه پتانسیل سیل زایی حوضه استخراج شد و حوضه به ترتیب شدت سیل زایی به پنج محدوده مستعد سیلاب، سیلاب متوسط، تاحدودی سیلابی، سیلاب بسیارکم و فاقد سیلاب طبقه بندی شد. براساس نقشه استخراجی و تجزیه و تحلیل نتایج، از کل 3279 کیلومتر مربع منطقه، حدود 6/81 کیلومتر مربع (5/2%) مستعد سیلاب بوده و 9/1% از منطقه با میزان خطر متوسط برای سیلاب شناسایی شد. محدوده های مستعد سیلاب بیشتر در نواحی دشتی مرکزی و شمال حوضه در زمین های مسطح حاشیه ای رود سیمینه قرار گرفته است.