پاسخ ذرت به تنش شوری با استفاده از مدل های جذب آب در فصول مختلف

این تحقیق به منظور بررسی برهمکنش تنش شوری و تقاضای تبخیر بر جذب آب توسط گیاه ذرت انجام شد. آزمایش ها در دو فصل بهار و پاییز در گلخانه به صورت طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در سال 1396 انجام شدند. جذب آب ذرت به صورت روزانه تحت مکش 100 سانتی متر در سطوح شوری 0، 7/1، 36/3، 33/6 و 35/8 دسی زیمنس بر متر اندازه گیری شد. قابلیت هدایت الکتریکی در گلدان ها بعد از شروع اعمال تیمار ثابت نگه داشته شد. حد آستانه شوری بر اساس شوری آب آبیاری برای فصل بهار 52/0 و برای فصل پاییز 48/1 دسی زیمنس بدست آمد که نشان دهنده حساسیت بیشتر ذرت به تنش شوری تحت شرایط تقاضای تبخیر بالا نسبت به تقاضای تبخیر پایین می باشد. تنش شوری اعمال شده به طور معنی دار جذب آب و عملکرد گیاه را در هر دو فصل بهار و پاییز تحت تاثیر قرار داد. مقادیر عملکرد و جذب آب برآورد شده با استفاده از توابع کاهش نشان داد که مدل نمایی ونگنوختن-هافمن دقت بالاتری از مدل خطی ماس-هافمن برای عملکرد داشت درحالی که صحت مدل خطی بیش تر از مدل نمایی برای جذب آب به ویژه در فصل پاییز بود. به طور کلی نتیجه گرفته شد، پاسخ گیاه به تنش شوری در شرایط تقاضای تبخیر متفاوت یکسان نیست.