ارزیابی ریسک و عدم قطعیت خسارات مالی ناشی از سیلاب های رودخانه ای در مناطق شهری (منطقه مورد مطالعه: حوضه آبریز کن)

در این مقاله به ارزیابی خسارت مستقیم ناشی از سیلاب بر ساختمان ها و دارایی ها و محتویات داخل ساختمان در مناطق شهری پرداخته شده است. ارزیابی ریسک و مدیریت سیلاب های شهری نیازمند وجود یک الگوریتم مشخص برای برآورد خسارت های اقتصادی ناشی از سیلاب می باشد. در این تحقیق از مشخصه های هیدرولیکی عمق و سرعت جریان برای تعیین منطقه در معرض تخریب در هنگام بروز سیل و سپس عمق جریان برای تخمین میزان خسارت اقتصادی ناشی از سیلاب با دوره بازگشت های 2، 5، 10، 25، 50، 100، 200 و 500 ساله برای ساختمان های بجای مانده در منطقه مورد مطالعه استفاده گردید. در الگوریتم توسعه یافته از منحنی های عمق- خسارت 5 مدل مختلف استفاده به عمل آمد و میزان خسارت حاصله از سیلاب های طرح و در نهایت خسارت سالانه مورد انتظار وارد بر ساختمان و محتویات داخل آن (EAD) محاسبه گردید. با استفاده از این تخمین ها، مناطق بحرانی برای مدیریت ریسک سیلاب در منطقه مطالعاتی شناسایی شدند. نتایج نشان داد که استفاده از منحنی های عمق- خسارت مدل Arrighi et al. (2013) به نتایجی منطقی تر رسیده و در شرایط نبود داده مناسب می توان از آن برای مطالعات مربوط به مدیریت ریسک و بیمه سیل استفاده نمود. در نهایت به بررسی عدم قطعیت منحنی عمق- خسارت با استفاده از روش تخمین واریانس مرتبه اول (FOVE) جهت در نظر گرفتن باند اطمینان برای میزان خسارت برآورد شده، پرداخته شد. با استفاده از روش ارائه شده در این مقاله می توان یک تخمین سریع با تقریب قابل قبول از ریسک سیلاب را بخصوص در مناطقی که از لحاظ تامین داده های تفصیلی مربوط به دارایی های منقول و غیرمنقول با مشکل مواجه می باشند، بدست آورد.