بررسی عدم قطعیت گروهی مدل های گردش عمومی جو در شبیه سازی داده های هواشناسی (مطالعه موردی ایستگاه سینوپتیک رشت)

یکی از معتبرترین روش ها برای ارزیابی اثرات پدیده تغییر اقلیم استفاده از متغیرهای اقلیمی شبیه سازی شده توسط مدل های گردش عمومی جو (AOGCM) است ولی این شبیه سازی ها دارای عدم قطعیت می باشند. چشم پوشی از عدم قطعیت های مرتبط با تغییر اقلیم در تحقیقات، از اعتبار نتایج کاسته و منجر به اعمال نتایج غیرواقعی و غیرکاربردی خواهد شد. در این پژوهش ابتدا داده های دما، بارش و تابش شبیه سازی شده توسط 5 مدل HADCM3، NCCCSM، NCCCSM، INCM3، GFCM21 و MPEH5 در ایستگاه سینوپتیک رشت بر اساس سناریوهای انتشار A1B، A2 و B1 به روش آماری ریزمقیاس شدند. ارزیابی کارایی مدل ها به صورت منفرد و گروهی با استفاده از آماره های خطا سنجی انجام شد. همچنین عدم قطعیت هر یک از مدل های گردش عمومی جو و سناریوهای انتشار به روش وزن دهی بررسی شد. نتایج آزمون آماره های محاسبه شده برای هر یک از مدل ها به صورت منفرد نشان داد مدل INCM3 در سناریوی A1B برای شبیه سازی بارش، مدل NCCCSM در سناریوی A1B برای شبیه سازی تابش و GFCM21 تحت سناریوی B1 برای شبیه سازی دمای کمینه و مدل HADCM3 در سناریوی A1B برای شبیه سازی دمای بیشینه بیشترین کارایی را در شبیه سازی داشته اند. نتایج اجرای گروهی مدل ها نشان داد که در برنامه ریزی آتی می توان از ترکیب گروهی مدل ها با عدم قطعیت کمتر و دقت بیشتری پارامترهای اقلیمی را شبیه سازی کرد. به منظور انتخاب سناریوی برتر بر اساس اجرای گروهی مدل ها مشاهده شد بیشترین مطابقت داده های بارش شبیه سازی شده با داده های واقعی بر مبنای سناریوی B1، برای داده های تابش بر مبنای سناریوی A1B و دمای کمینه و بیشینه بر مبنای سناریوی B1 می باشد.