سنتز سبز نانوذرات نقره با استفاده از گیاه زعفران (Crocus Sativus) در شرایط فیزیکی مختلف

 سنتز نانوذرات توسط دستگاه های بیولوژیکی یک روند قابل اعتماد و سازگار با محیط زیست است. نانوذرات نقره به دلیل خواص مطلوبی که دارد، در فرایندهای پزشکی و صنعتی مورد استفاده قرار گرفته است. به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی زعفران (Crocus sativus)، این گیاه به عنوان یک ماده ی احیا کننده برای سنتز نانوذرات فلزی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی قابلیت قسمت های مختلف گیاه زعفران برای تبدیل نمک نقره به نانوذرات نقره در شرایط مختلف دمایی، حضور یا فقدان نور بود.

 سه عصاره ی آبی از بخش های مختلف زعفران (پرچم، کلاله و گلبرگ ارغوانی) تهیه شد. سنتز نانوذرات نقره در دماهای مختلف در حضور و عدم حضور نور در غلظت نهایی محلول نیترات نقره ی 1 میلی مولار انجام شد. تشکیل نانوذرات نقره با استفاده از طیف سنجی ماورای بنفش/ مرئی (Ultraviolet-visible یا UV-Vis) شناسایی شد. میانگین اندازه ی ذرات با استفاده از پراکندگی نور دینامیکی (Dynamic light scattering یا DLS) بررسی شد.

 طیف سنجی ماورای بنفش/مرئی جذب هایی در بازه ی 460-400 نانومتر نشان داد. همچنین، اندازه ی نانوذرات سنتز شده حدود 25-15 نانومتر بود. عصاره های کلاله ی قرمز و گلبرگ ارغوانی در حضور نور در دمای محیط به خوبی سبب تولید نانوذرات نقره شدند. در فقدان نور نیز جذب UV-Vis در عصاره ی گلبرگ خوانده شد؛ در حالی که در عصاره ی کلاله ی قرمز در فقدان نور در دمای محیط جذبی مشاهده نشد. عصاره ی پرچم نیز در دمای 60 و 80 درجه ی سانتی گراد در حضور و فقدان نور قادر به تولید نانوذرات بود.

قسمت های مختلف گل زعفران (به جز قسمت سبز) قابلیت مناسبی به عنوان ماده ی احیا کننده و نگه دارنده برای سنتز نانوذرات نقره نشان دادند. علاوه بر این، به نظر می رسد نور و دما، نقش موثری در کارایی عصاره های گیاهی برای تولید نانوذرات دارند.