ساخت آزمون نوشتاری معناشناسی واژگانی در بزرگسالان با افت شنوایی شدید و عمیق و تعیین روایی و پایایی آن

معناشناسی یکی از جنبه های بسیار مهم زبان است که رشد آن در افراد کم شنوای شدید و عمیق به تاخیر می افتد. ناشنوایانی که واژگان بیشتری را می دانند، بهتر می توانند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کنند و درک صحیح تری از معنای جملات گفتاری و نوشتاری دیگران داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف ساخت و تعیین روایی و پایایی آزمون معنایی در بزرگسالان با افت شنوایی شدید و عمیق، انجام شد.

جهت ساخت این آزمون ابتدا لیستی از واژه ها، مشتمل بر 120 واژه از واژگان پربسامد متناسب با بزرگسالان دارای مدرک دیپلم و بالاتر، انتخاب شد و سپس هر واژه مورد نظر برای هم معنایی بیشتر در بافت جمله آورده شد. آن گاه چند گزینه براساس قواعد هالادینا انتخاب شد. برای بررسی روایی محتوایی سوالات، از صاحب نظران کمک گرفته شد که در نهایت 44 سوال باقی ماند. آزمون ساخته شده روی 35 فرد (19 دختر و 16 پسر) با افت شنوایی شدید و عمیق در مقاطع تحصیلی دیپلم، فوق دیپلم و لیسانس انجام شد و 35 فرد نیز با شنوایی طبیعی به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد.

میانگین کلی شاخص و نسبت روایی محتوایی به ترتیب 0٫923 و 1+ به دست آمد. در بررسی پایایی، مقدار آلفای کرونباخ معادل 0٫918 به دست آمد. در بررسی تکرارپذیری آزمون، رابطه معنادار بدست آمد (0٫893=r، 0٫001<p). نمرات دختران کم شنوا در مقایسه با پسران، به صورت معناداری بیشتر است (0٫001<p). مقایسه آماری نشان داد که اختلاف معناداری در نمره درک مقاطع تحصیلی مختلف وجود دارد (0٫032=p).

آزمون معناشناسی واژگان در بزرگسالان با افت شنوایی شدید و عمیق از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. میانگین نمرات دختر ان بیشتر از پسر ان است و هرچه سطح تحصیلات افراد کم شنوا بالاتر باشد، عملکرد آن ها در آزمون معنایی بهتر است.