اثر تمرین در آب بر رفتارهای کلیشه ای و عادت های خواب کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

اختلال طیف اتیسم، اختلالی عصبی تحولی است که در سال های اولیه کودکی نمایان می شود. مطالعات پیشین نشان داده اند که اجرای تمرین در آب می تواند جهت بهبود مشکلات رفتاری و جسمانی کودکان مبتلا به این اختلال به کار رود؛ اما در زمینه تاثیر آن بر بهبود عادت های خواب در اختلال اتیسم کمبودهایی وجود دارد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین در آب بر رفتارهای کلیشه ای و عادت های خواب در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با انتخاب گروه کنترل بود. به این منظور، بیست کودک دارای اتیسم با میانگین سنی 2٫91±10٫90 سال به صورت دردسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت ده هفته، هفته ای دو جلسه 60دقیقه ای به تمرین در آب پرداخت. والدین کودکان، قبل از شروع و پس از پایان ده هفته مداخله، پرسشنامه رفتارهای کلیشه ای و عادت های خواب کودکان را تکمیل کردند. از آزمون شاپیروویلک جهت تعیین نرمال بودن داده ها و از آزمون تحلیل کوواریانس برای مقایسه میانگین گروه ها قبل و بعد از مداخله استفاده شد.

ده هفته تمرین در آب تاثیر معنا داری بر رفتارهای کلیشه ای و عادت های خواب در کودکان اتیسم دارد (0٫001>p).

ورزش های آبی می تواند مداخله ای ارزشمند اضافه شده به برنامه های کودکان طیف اتیسم جهت کاهش رفتارهای کلیشه ای و بهبود الگوی خواب باشد.