مدل سازگاری زناشویی براساس سبک های فرزندپروری با نقش میانجی طرحواره حوزه محدودیت مختل و راهبردهای مقابله ای

سازگاری زناشویی به معنای ظرفیت سازگارشدن با مشکلات و توانایی حل آن ها است. پژوهشگران امروزه به دنبال یافتن عوامل مرتبط با این سازگاری هستند. پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل سازگاری زناشویی براساس سبک های فرزندپروری با نقش میانجی طرحواره حوزه محدودیت مختل و راهبردهای مقابله ای انجام شد.

این مطالعه از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی استان البرز در سال 1396 تشکیل دادند. در این پژوهش، پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپینر، 1976)، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای یانگ-رای (1994)، پرسشنامه سبک های فرزندپروری ادراک شده (یانگ، 1994) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ-فرم کوتاه (یانگ، 1988) به کار رفت. داده ها با روش همبستگی پیرسون و مدل یابی ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 22 و AMOS نسخه 23 تحلیل شدند. سطح معناداری 0٫05 برای تحلیل های آماری در نظر گرفته شد. 

نتایج نشان داد که سبک های فرزندپروری با نقش میانجی راهبردهای جبران (0٫001>p) و اجتناب (0٫001>p) و طرحواره حوزه محدودیت مختل (0٫001>p) می تواند سازگاری زناشویی را تبیین کند (0٫001>p).

به طورکلی یافته ها تاییدکننده مدل سازگاری زناشویی براساس سبک های فرزندپروری با نقش میانجی طرحواره حوزه محدودیت مختل و راهبردهای مقابله ای است.