اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سازگاری دانش آموزان پسر ابتدایی دارای اختلال نافرمانی مقابله ای

اختلال نافرمانی مقابله ای، سازگاری کودکان را در وضعیت بحرانی قرار می دهد و چالشی جدی برای خانواده و محیط آموزشی محسوب می شود. هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان سازگاری دانش آموزان پسر دارای اختلال نافرمانی مقابله ای بود.

طرح پژوهش، نیمه تجربی از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. این پژوهش به منظور اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر میزان سازگاری دانش آموزان 8تا12ساله شهرستان تنکابن دارای اختلال نافرمانی مقابله ای انجام شد. نمونه آماری را 30 دانش آموز تشکیل دادند که در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این تحقیق از ابزار پژوهش مقیاس درجه بندی اختلال نافرمانی مقابله ای و پرسشنامه سازگاری دانش آموزان ابتدایی استفاده شد. برنامه جلسات آموزشی در هشت جلسه 45دقیقه ای بر اساس برنامه درمانی برگرفته از جلسات درمانی رویکرد راه حل محور تنظیم شد. برای تعیین طبیعی بودن داده ها، آزمون کولموگروف اسمیرنوف و جهت تحلیل داده ها، آزمون تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS-22 به کار رفت.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هشت جلسه درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش در سازگاری (0٫001≤p) و سازگاری عاطفی (0٫001≤p) و سازگاری تحصیلی (0٫001≤p) دانش آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای شده است.

باتوجه به یافته های پژوهش می توان بیان کرد درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به عنوان روش درمانی موثر برای افزایش سازگاری دانش آموزان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای استفاده شود.