به کارگیری تحلیل مسیر در تعیین رابطه سبک های دل بستگی با شدت علائم یائسگی: بررسی نقش میانجیگری احساس گناه جنسی و مکانیزم های دفاعی

یائسگی پدیده پیچیده ای است که با تغییرات هم زمان زیستی، روانی و اجتماعی در زندگی همراه است و نحوه تجربه کردن آن ممکن است تحت تاثیر دوران های دیگر زندگی فرد باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های دل بستگی با شدت علائم یائسگی و نقش میانجی گری مکانیزم های دفاعی و احساس گناه جنسی انجام شد. 

جامعه آماری موردمطالعه در پژوهش حاضر، زنان یائسه 45 تا 65ساله شهر مشهد بودند که 388 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، مطالعه گردیدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه شدت علائم یائسگی گرین، سبک های دل بستگی بزرگ سالان هازن و شیور، مکانیزم های دفاعی اندروز و احساس گناه جنسی موشر استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار لیزرل و روش تحلیل مسیر انجام گردید.

شاخص های برازش تحلیل مسیر، حاکی از برازش کلی مدل مدنظر بود. اثر سبک دل بستگی اجتنابی بر شدت علائم یائسگی (0٫23)، از طریق احساس گناه جنسی (0٫26) و از طریق مکانیزم های دفاعی ناپخته و روان رنجوری (0٫24) معنادار بود (0٫01>p). اثر سبک دل بستگی دوسوگرا بر شدت علائم یائسگی (0٫18)، از طریق احساس گناه جنسی (0٫21) و از طریق مکانیزم های دفاعی ناپخته و روان رنجوری (0٫20) معنادار بود (0٫01>p). 

بر اساس یافته ها، مدل نظری پژوهش تایید شد و می توان گفت بخشی از علائم یائسگی زنان دل بسته ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) که احساس گناه جنسی بیشتری تجربه می کنند و از مکانیزم های دفاعی ناپخته و روان رنجور استفاده می کنند، نتیجه جسمانی سازی است.