مقایسه اثربخشی درمان برنامه زمانی پارادوکسی، درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ و دارودرمانی بر کاهش علائم بیماران مبتلا به اختلال وسواسی اجباری

اختلال وسواسی-اجباری یک اختلال روان شناختی رایج است که اختلال شدیدی در زندگی فردی ایجاد می کند. از جمله درمآن های رایج برای اختلال وسواس می توان به دارو درمانی، درمآن های شناختی و درمآن های رفتاری اشاره نمود. هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی درمان برنامه زمانی پارادوکسی و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ و دارودرمانی بر کاهش علائم بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری بود.

در این پژوهش، از طرح مطالعه تجربی تک موردی استفاده شد. جامعه پژوهش را، افراد با تشخیص اختلال وسواس مراجعه کننده به کلینیک آرامش نوین در شهر تهران تشکیل دادند که دارای پرونده فعال در ماه های بهار 97 بودند. از این افراد، 3 بیمار درمان مواجهه سازی و جلوگیری از پاسخ، 3 بیمار درمان با یکی از مهارکننده های بازجذب سروتونین و 3 بیمار درمان برنامه زمانی پارادوکسی دریافت کردند. به منظور جمع آوری داده ها، مقیاس شدت وسواس فکری- عملی ییل- براون (1989)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده، از روش های تحلیل نمودار، شاخص تغییر پایا، معناداری بالینی، درصد بهبودی استفاده شد (0٫05=α).

نتایج این مطالعه نشان داد که درمان برنامه زمانی پارادوکسی و درمان مواجهه و جلوگیری از پاسخ مقادیر شاخص پایا بیشتر از مقدار ملاک (1٫96) بود که نشان از معناداری این دو درمان داشت (0٫05>p). شاخص پایا، معناداری بالینی و درصد بهبود برنامه زمانی پارادوکسی از درمان مواجه و جلوگیری از پاسخ و دارودرمانی در هر سه آزمودنی و در مجموع، بهتر بود.

براساس یافته های این پژوهش درمان برنامه زمانی پارادوکسی، روش مناسب و زودبازدهی برای کاهش علائم وسواس است و می تواند به عنوان درمان پیشنهادی، استفاده شود.