اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش اضطراب و پرخاشگری کودکان مبتلا به تالاسمی

تالاسمی می تواند آثار نامطلوب زیادی بر فرد بیمار، خانواده و جامعه وارد کند. بنابراین بررسی راهکاری برای بهبود کیفیت زندگی این بیماران ضروری است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه فرزندپروری مثبت بر کاهش اضطراب و پرخاشگری کودکان مبتلا به تالاسمی با توجه به گواه دارویی در شهر شیراز انجام شد.

طرح پژوهش از جمله طرح های نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه بود و به صورت پیش آزمون، مداخله و پس آزمون ارزیابی شد. جامعه آماری شامل همه کودکان محدوده سنی هشت تا پانزده ساله دارای تالاسمی بود که در سال 1396-1395 به بیمارستان دستغیب شیراز مراجعه کردند. نمونه آماری را 32 کودک تشکیل دادند که به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش (16=n) و گروه گواه (16=n) تخصیص یافتند. برای اندازه گیری متغیرهای مدنظر یعنی اضطراب، از آزمون غربالگری اختلالات هیجانی مرتبط با اضطراب دوره کودکی، پرسش نامه اسکارد (1997) و برای اندازه گیری پرخاشگری از پرسش نامه خشم نلسون (2000) استفاده شد. به منظور اجرای طرح تحقیق، والدین گروه آزمایش تحت هشت جلسه برنامه فرزندپروری مثبت (هر هفته یک جلسه) قرار گرفتند. در انتهای جلسات از آزمودنی ها پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون t مستقل و t وابسته و تحلیل کوواریانس استفاده شد و از نرم افزار SPSS نسخه 22 کمک گرفته شد.

نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد هشت جلسه برنامه فرزندپروری مثبت موجب کاهش اضطراب کودکان (0٫001≥p) و کاهش پرخاشگری کودکان (0٫001≥p) مبتلا به تالاسمی شد.

با توجه به نتایج پژوهش می توان از برنامه فرزندپروری مثبت به عنوان یک روش درمانی موثر برای درمان اضطراب و پرخاشگری کودکان مبتلا به تالاسمی استفاده کرد.