آثار شبیه سازی و احکام مربوط به آن

مرور تاریخ نشان می دهد بیان نظریات، معرفی اختراعات و تولید دانش جدید در زمینه یک پدیده غیرعادی و غیرمحتمل، همواره آشوب و آشفتگی در بین دانشمندان و فقها و مذاهب مختلف به دنبال داشته است. در مورد مساله شبیه سازی انسانی نیز چنین رویدادی دور از انتظار نبود. فناوری شبیه سازی انسانی از طریق دانش موجود، نگرانی ها و دغدغه های روزافزونی را در بین دانشمندان و اندیشمندان دین، اخلاق و حقوق به وجود آورده است که احکام آن به بررسی و مداقه نیاز دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی آثار و احکام شبیه سازی از دیدگاه های مختلف  است، زیرا این پدیده از مسائل ناپیدای فقه و حقوق است که احکام و آثار آن به بررسی های بیشتری نیاز دارد. از احکام حقوقی انسان شبیه سازی شده در متون مورد بررسی می توان به نسب، ارث، اهلیت، وصیت، حضانت و نفقه اشاره کرد. بر اساس یافته های پژوهش در زمینه احکام و آثار حقوقی شبیه سازی باید گفت که انسان های ناشی از شبیه سازی از منظر احکام حقوقی هیچ تفاوتی با سایر اشخاص ندارند و مهم ترین اثر حقوقی شبیه سازی انسان، مساله تحقق نسب شبیه است. بدین لحاظ که نسب، حقیقت شرعیه نیست، بلکه یک مفهوم عرفیه است؛ نسب شبیه در صور مختلف شبیه سازی مولد محقق بوده و شبیه به پدر و مادر طبیعی خود ملحق و منتسب است و عرف هر کسی را که مادر یا پدر شبیه بداند، شبیه به آن فرد منتسب و ملحق خواهد شد.