تاثیر چهار هفته تمرین ورزشی تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A عضلانی در موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

تنظیم افزایشی سطوح اکتیوین-A در نمونه های سرطانی دچار شده به کاشکسی گزارش شده است. هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته تمرین تداومی و تناوبی بر سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. 32 سر موش ماده Balb/c شش تا هشت هفته ای به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل، کنترل توموری، تمرین تناوبی+تومور و تمرین تداومی +تومور قرار گرفتند (هشت موش در هر گروه). برنامه تمرین تناوبی و تداومی به مدت چهار هفته و پنج جلسه در هفته روی نوارگردان طراحی شده برای جوندگان اجرا شد. 48 ساعت بعد از جلسه آخر تمرین، بافت عضله دوقلو جدا شد و بعد از هموژن کردن آن، سطوح اکتیوین-A به روش الایزا در بافت عضلانی اندازه گیری شد. حجم تومور نیز با کولیس دیجیتال اندازه گیری شد و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج حاضر نشان داد که سطوح اکتیوین-A در بافت عضلانی گروه تمرین تداومی در مقایسه با گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر است (026/0=p). باوجود این، تفاوت معناداری برای سطوح اکتیوین-A بین گروه کنترل توموری و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد (105/0= p). وزن عضله دوقلو در گروه سالم به صورت معنادرای بیشتر از گروه های توموری بود (05/0 > p) و تمرین ورزشی تداومی و تناوبی با تغییر معناداری در وزن عضله دوقلو همراه نبود (05/0 <p). علاوه بر این، حجم تومور در گروه تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل توموری به صورت معناداری کمتر بود (001/0 > p)، اما تفاوت معناداری بین گروه تمرین تداومی و تناوبی مشاهده نشد (681/0= p). بر اساس یافته های حاضر می توان عنوان کرد که حداقل در کوتاه مدت (چهار هفته) تمرین ورزشی نمی تواند تاثیر معناداری بر توده عضلانی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان داشته باشد.