ارزیابی خصوصیات کمی ده ژنوتیپ کلزای بهاره در منطقه رامهرمز خوزستان

به منظورتعیین سهم صفات موثر بر عملکرد دانه و شناسایی موثرترین صفات به عنوان شاخصی برای گزینش ارقام پر محصول در منطقه رامهرمز، این پژوهش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و ده ژنوتیپ بهاره کلزا (هایولا 401، هایولا420، هایولا308، هایولا4815، هایولا50، هایولا60، سان37، سان34، صفی6 و دلگان) در سال زراعی 96-1395 اجرا شد. ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر تمامی صفات مورد بررسی به استثنای موفقیت تبدیل گل به خورجین اختلاف معنی داری داشتند. هیبرید دیررس هایولا 60 با وجود تعداد خورجین در بوته زیاد، با کمترین تعداد دانه در خورجین و وزن هزار دانه نسبتا پایین، به دلیل برخورد مرحله دانه بندی با گرمای انتهای فصل، از کمترین عملکرد دانه برخوردار بود. صفی 6 با بیشترین تعداد خورجین در بوته، هایولا 420 با بیشترین وزن هزار دانه و تعداد دانه در خورجین نسبتا بالا و سان 34 با بیشترین تعداد دانه در خورجین، از بیشترین عملکرد دانه برخوردار بودند. در تجزیه رگرسیون گام به گام صفات تعداد دانه در خورجین، تعداد خورجین در شاخه های فرعی، وزن هزار دانه و ارتفاع پایین ترین خورجین از سطح زمین 71 درصد از تغییرات عملکرد را توجیه کردند. بر اساس نتایج تجزیه علیت، صفت تعداد دانه در خورجین با بیشترین تاثیر مستقیم مثبت بر عملکرد دانه و اثرات غیر مستقیم ناچیز از طریق سایر صفات، به عنوان شاخصی برای گزینش ژنوتیپ هایی با عملکرد بالا در برنامه های اصلاحی کلزای بهاره معرفی شد.