حقیقت گویی به بیماران سرطانی چالشی اخلاقی برای جامعه

امروزه سرطان یکی از بیماری های شایع و در حال افزایش است که حجم زیادی از تلاش های نظام های مراقبتی را به خود اختصاص می دهد. در منطقه مدیترانه شرقی سرطان چهارمین عامل کشنده اصلی می باشد (1). در ایران نیز سرطان در مجموع یک مشکل مهم بهداشتی بوده (2) و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سرطان را سومین عامل مرگ و میر در کشور می داند. تحقیقات نشان داده است که در ایران سالیانه بیش از 90000 نفر دچار سرطان می شوند که انتظار می رود با افزایش امید به زندگی و افزایش درصد سالمندی در جمعیت کشور، موارد بروز سرطان در یک دهه آینده به شدت افزایش یابد، به طوری که طبق تحقیقات تا سال 2030، تعداد سرطانی ها با 70% افزایش، به 155 هزار نفر خواهد رسید (3). امروزه جنبه های اخلاقی در سرطان شناسی نسبت به گذشته بیشتر مطرح می شوند. یکی از این جنبه ها دادن اطلاعات به بیماران در خصوص تشخیص و پیش آگهی از بیماری شان می باشد. رشد فزاینده دانش پزشکی و کشف روش های جدید درمان و همچنین ایجاد نگرش های جدید اجتماعی و پزشکی در اواخر قرن اخیر که باعث افزایش احساس نیاز به خوداتکایی بیمار در روند درمان شده، موجب افزایش اهمیت جنبه های اخلاقی در پزشکی نسبت به گذشته شده است .