بررسی میزان آلودگی به آرسنیک در رسوبات دریاچه ارومیه و احتمال تاثیر آن بر سلامت جامعه انسانی

با توجه به معرفی دریاچه ارومیه به عنوان یکی از کانون های ریزگرد در سطح جهان و پیامدهای خطرناک حضور فلزات سنگین در ریزگرد، هدف از این تحقیق، تعیین غلظت آرسنیک در رسوبات دو طرف میان گذر دریاچه و مقایسه آن با استانداردهای جهانی است. بدین منظور نمونه برداری رسوب از 12 ایستگاه در دو طرف پل در پاییز و زمستان 1396، از عمق30 سانتی متری رسوب صورت گرفت و غلظت آرسنیک هر نمونه اندازه گیری شد. شاخص های مولر و فاکتور آلودگی برای همه ایستگاه ها محاسبه گردید و نتایج با استانداردهای موجود مقایسه شد. میانگین غلظت آرسنیک در دو فصل(mg/kg 48/7) از میزان استاندارد رسوب (mg/kg 24/7) بیشتر است اما تفاوت معنی دار ندارد. شاخص های محاسبه شده، ایستگاه 4 و 11 در نزدیکی مصب رودخانه های منتهی به دریاچه در شرق و غرب را در طبقه آلودگی قابل توجه تا بسیار بالا و ایستگاه 6 در نواحی مرکزی دریاچه را در طبقه غیرآلوده قرار می دهند. استفاده از کودها، قارچ کش ها و حشره کش های و تخلیه فاضلاب می تواند عامل اصلی افزایش آرسنیک رسوبات باشد. ورود آرسنیک به چرخه غذایی، ریسک ابتلا به بیماری های مزمن و انواع سرطان ها در انسان را افزایش می دهد.