درمان دو مرحله ای شکستگی - دررفتگی های پری لونیت مزمن با استفاده از اکسترنال فیکساتور

دررفتگی پری لونیت و شکستگی - دررفتگی پری لونیت آسیب های نادری هستند. درمان موارد مزمن و درمان نشده این آسیب ها می تواند مشکل و چالش بر انگیز باشد. در این مطالعه نتایج استفاده از روش دو مرحله ای که بر پایه کارگذاری یک اکسترنال فیکساتور با قابلیت دیسترکشن (مرحله اول) و انجام جراحی باز بعد از سه الی چهار هفته (مرحله دوم) است در این بیماران مورد بررسی قرار گرفت.

تعداد 7 بیمار که با روش دو مرحله ای مورد درمان قرار گرفتند در این مطالعه گذشته نگر وارد شدند. معیارهای ارزیابی نتیجه شامل: ارزیابی درد با استفاده از مقیاس Visual Analogue Scale (VAS)، ارزیابی عملکرد مچ دست با استفاده از مقیاس) Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH، ارزیابی قدرت Grip و Pinch و ارزیابی دامنه حرکتی مفصل رادیوکارپال و همین طور آرتروز در مفاصل رادیوکارپال و مید کارپال مچ بود.

متوسط زمان گذشته از آسیب 9/4±7 ماه بود. مدت زمان پیگیری بیماران به طور متوسط 7/10±8/16 ماه بود. قدرت Grip دست درگیر بطور متوسط 1/82 دست سالم بود. قدرت Pinch دست درگیر به طور متوسط 5/82 درصد دست سالم بود. دامنه حرکتی مفصل رادیوکارپال دست درگیر در فلکسیون/ اکستنسیون بطور متوسط 6/49 درصد دست سالم و در انحراف به سمت اولنار/رادیال 6/64 درصد دست سالم بود. میانگین VAS و DASH بیماران به ترتیب 1/4 و 5/28 بود. جوش نخوردگی اسکافوئید و آرتروز مفصل رادیوکارپال هر کدام در یک بیمار دیده شد.

با توجه به نتایج قابل قبول بیماران این مطالعه، استفاده از روش دو مرحله ای در درمان بیماران با آسیب های پری لونیت قدیمی توصیه می شود.