مقایسه حساسیت اخلاقی دانشجویان ترم اخر پرستاری و پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

حساسیت اخلاقی ترکیبی از اگاهی فرد از ابعادی چون ،مسئولیت پذیری و اهمیت دادن به مسائل اخلاقی است، افزایش تجربه به تنهایی سبب افزایش حساسیت اخلاقی نمی شود بلکه بایستی  همراه با یادگیری و توسعه دانش باشد از طرف دیگر با توجه به تاثیر محیط آموزشی و کوریکولوم پنهان در ایجاد و توسعه ویژگی های حرفه ای دانشجویان علوم پزشکی، بر آن شدیم که حساسیت اخلاقی را در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی و دانشجویان پرستاری مورد بررسی قرار دهیم.

در این مطالعه مقطعی و تحلیلی 82 نفر از دانشجویان پرستاری ترم آخر به روش سرشماری  و 123نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی به روش نمونه گیری آسان،  پس از اخذ رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد حساسیت اخلاقیLuetzen استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمره حساسیت اخلاقی دانشجویان پرستاری 61.34±9.74 و پرستاران با نمره 62.41±8.77  در سطح  متوسط قرار داشت، تفاوت آماری معناداری در دو گروه وجود نداشت.  میانگین نمره حساسیت اخلاقی با ویژگی های دموگرافیک نیز ارتباط معنی داری نداشت.

هرچند نمره حساسیت اخلاقی در پرستاران بالاتر بوده است ولی این اختلاف معنی دار نبود با توجه به نقش کوریکولوم پنهان و عملکرد حرفه ای و اخلاقی پرستاران شاغل در تکوین شخصیت حرفه ای دانشجویان پیشنهاد می شود آموزش و توسعه حساسیت اخلاقی و نظارت بر عملکرد پرستاران مورد توجه قرار گیرد.