ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت خوی با استفاده از روش ترکیبی

توسعه کشاورزی و صنعت موجب افزایش شدید مصرف آب و به دنبال آن کاهش کمی، کیفی منابع آب زیرزمینی شده است. یکی از راهکارهای مناسب برای جلوگیری از آلودگی منابع آب های زیرزمینی شناسایی مناطق آسیب پذیر آبخوان ها است. در این پژوهش به منظور ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت خوی از روش های DRASTIC، SINTACSو روش ترکیبی (DSM) که حاصل ترکیب این دو روش است، استفاده شده است. روش های DRASTIC و SINTACS از پارامترهای هیدروژئولوژیکی و هیدرولوژیکی منطقه برای بررسی آسیب پذیری آبخوان و پهنه بندی مناطق مستعد آلودگی استفاده می کنند ولی هر کدام از این روش ها خصوصیات ذاتی خود را داشته و نتایج متفاوتی را ارائه می کنند. لذا به دلیل برخی تفاوت های ذاتی در نتایج این دو روش، در این پژوهش با استفاده از روش ترکیبی از مزایای هر دو روش به صورت همزمان استفاده شده است. صحت سنجی هر کدام از این روش ها و مقایسه نتایج آن ها با استفاده از مقادیر نیترات اندازه گیری شده از 26حلقه چاه در محدوده مطالعاتی و محاسبه شاخص همبستگی (CI) بین نقشه های آسیب پذیری و مقادیر نیترات انجام گرفته است. نتایج نشان داد که روش ترکیبی CI بیشتری دارد و برای ارزیابی آسیب پذیری این منطقه مناسب تر است. براساس نتایج حاصل از روش ترکیبی 19، 42 و 39 درصد از مساحت آبخوان دشت خوی به ترتیب در محدوده آسیب پذیری کم، متوسط و زیاد قرار دارند و قسمت های مرکزی و غربی دشت دارای آسیب پذیری بالا می-باشند.